De Assemblee in Sibiu mocht zich verheugen in veel media aandacht. Hieronder vinden jullie een aantal koppelingen waar je dit kunt lezen of bekijken, luisteren:
Dossiers
eea3.org Hier staan ook de lezingen die gehouden zijn tijdens de Assemblee in Sibiu
PKN.nl
kerknieuws.nl
oecumene in beweging
NCRV (Schepper & Co)
Oud Katholieke Kerk van Nederland
TV en Radio
WebTV op katholieknederland.nl
WebRadio op katholieknederland.nl
WebRadio op NCRV (Schepper & Co)
Kranten
Artikel in Reformatorisch Dagblad
Artikel in Nederlands Dagblad
Artikel in Trouw
Artikel Volkskrant
Artikel in Spits
Beste jongere (en allen die zich jong voelen),
Een brief uit Sibiu zal vast niet elke dag op je deurmat vallen en ik hoop dat je even de tijd kunt vinden om mijn ervaringen en gedachten te lezen.
Zittend in het Youth-café met de mooie naam ‘Jeremia 1:7’, denkend aan jou en je leeftijdsgenoten, probeer ik deze brief te schrijven. De vraag ‘ wat heeft een Assemblee in Sibiu jou te zeggen?’ speelt continue door mijn hoofd. Ik zou kunnen vertellen over de diversiteit aan christelijke tradities die soms bemoedigend en soms vervreemdend werkt. Of iets laten zien van de theologische en culturele verschillen tussen de aanwezige kerken. Ook zou het boeiend zijn om iets te ontdekken van de verscheidenheid tussen de Oosters Orthodoxe kerkhiërarchie en het Nederlands Protestantse poldermodel.
Ongetwijfeld boeiend maar tegelijk ook een ‘ver van mijn (jouw) bed show’ want welke betekenis heeft dit voor jou in Nederland? Maar deze vraag geldt voor de hele oecumenische beweging en dus ook voor de 3e Oecumenische Assemblee hier in Roemenië. Niet dat de ontmoeting met andere christenen uit het veelkleurige Nederland geen realiteit is in jouw leven. En ook de vraag naar de gezamenlijke verantwoordelijkheid voor gerechtigheid, Gods schepping, het nieuwe Europa en het christelijke getuigenis is jouw vast niet onbekend. Maar mogelijk dat je deze vragen niet in relatie hebt gebracht met de term oecumene.
Terwijl naast mij een groep jongeren (of moet ik zeggen ‘jong volwassenen’) uit verschillende Europese landen elkaar verhalen vertellen over hun geloof en de kerk in hun land, denk ik dat EENHEID het meest herkenbare begrip voor jou is.
En als er iets is wat ik hier ontdekt heb ik dat wel eenheid. Maar wat ik hier ook ontdekt heb is de afwezigheid van eenheid. Eenheid is niet de veelheid aan documenten vol met grootse idealen, het is niet de afwezigheid van verschillen, het is ook niet de organisatorische samensmelting van verschillende geloofsgemeenschappen. Bij eenheid moet ik denken aan die Anglikaanse mevrouw die mij inspireerde met haar getuigenis, dan moet ik denken aan de Rooms Katholieke Bisschop die een vlammend betoog hield maar ook aan de ontmoetingen met een Italiaanse predikante die door haar geloof in Jezus volhoud of aan een Orthodox meisje die samen met anderen de geloofsbrieven en het commitment van de aanwezige jongeren voorlas.
Voor een moment in elkaars hart kijken, verwonderd raken over de kracht van het evangelie, de moed vinden om je te laten leiden door de Geest. Dat geeft eenheid.
En dat is precies wat Nederland nodig heeft, wat wij kunnen leren van deze Assemblee. De kracht van de onbevangen ontmoeting met de ander, het delen van ons geloof in God de Vader, het licht van Christus die onze omgeving wil verlichten.
Oja, ik wil je graag nog de groeten doen van al de ‘heiligen’ die hier in Sibiu bidden voor de eenheid in Jezus naam.
In de Hermannstädter Zeitung, een duitstalige plaatselijke krant, stond een gesprek tussen twee predikanten uit Sibiu.
In het verslag van dit gesprek stond ook beschreven hoe de christelijke voorgangers in Sibiu elkaar regelmatig ontmoeten. Tijdens een ontmoeting werd er gesproken over het verleden waarbij ook de pijnlijke periodes besproken werden. Z0 vertelden zij elkaar hoe zij vervolgd, gevlucht en onderdrukt werden door het communistisch regime maar ook door andere gelovigen. Voor anderen was dit onbekend, alhoewel het soms onder hun ogen plaatsvond.
Het delen en bespreken van elkaars pijn uit het verleden, het belijden van schuld legt een basis voor echte ontmoeting. Hopelijk geeft dit perspectief op echte eenheid waarin herhaling van het verleden onmogelijk is.
Zittend in mijn kuipstoeltje en wegdwalend van de lezingen valt mijn oog op een steward. Deze jongeman loopt met grote borden op buik en rug met daarop het woord ‘stilte’ in diverse talen. Rondlopend door de zaal probeert hij de aanwezigen te wijzen op de fatsoensregel om elkaar te laten uitspreken en niet door elkaar heen te praten. Dat is niet zo eenvoudig als in een voor jou onbekende taal een lezing wordt gegeven die nogal wat tijd vraagt.
Maar wat mij het meest opvalt is dat deze jongeman niet alleen en niet in stilte de zaal doorkruist. Hij is in drukke conversatie gewikkeld met een alleraardigst meisje zodat zijn boodschap weinig geloofwaardigheid heeft.
Wat een les voor deze Assemblee, dacht ik bij mijzelf. De mensen in Sibiu kunnen niet om de vlaggen, posters en diverse kerkmensen heen omdat dit overal zichtbaar is. Maar in hoeverre is onze ‘boodschap’ ook zichtbaar uit ons gedrag. Of is het een mooie happening die zich voornamelijk afspeelt achter het zeil van de grote tent of de muren van de diverse locaties?
You should practice what you preach!
