Hoe was je vakantie? Deze vraag hoor je nogal eens in deze tijd zo aan het eind van de zomervakantie. Als antwoord komen dan meestal de verhalen over de locaties en de activiteiten van de afgelopen weken. Maar soms hoor je als antwoord ‘ik ben weer helemaal opgeladen’ of ‘ik ben gewoon een ander mens geworden’.
Re-creatie
Herboren terugkomen van vakantie, het klinkt wat gek maar hoe heerlijk zou dat zijn. Na een seizoen waarin je geleefd werd door alle stress, afspraken, deadlines en verplichtingen nu de tijd hebben voor je partner, je familie en je vrienden. Ruimte in je hoofd en je hart hebben om de ander echt te ontmoeten. Bovenal de Ander ontmoeten, je laten vullen door Zijn adem die verfrist en je leven vernieuwd.
Toch is het niet zo eenvoudig om onze vakantie ook re-creatie te laten zijn. Zelfs als het ons lukt om een periode alle verplichtingen los te laten blijft die onrust soms zitten in je lijf. Net als in ons dagelijks werk hebben we in de vakantie ook de behoefte om ‘productief’ te zijn. Om dingen te ondernemen, iets te beleven, bijzondere ervaringen te hebben; #creatingmemories. En voor je het weet is je vakantie gevuld met nieuwe verplichtingen. Dingen die je ‘gedaan moet hebben’ of plekken die ‘je gezien moet hebben’. En zo kan het gebeuren dat je samen met je gezin of met vrienden een geweldige vakantie had, maar dat er geen tijd was voor recreatie.
Identiteit
Hoe komt het toch dat we soms zo moeilijk tot rust kunnen komen tijdens vakantie? Zou het dezelfde drive zijn waardoor we tijdens ons werk soms zo uitgeput raken? Zou het te maken kunnen hebben met onze zoektocht naar eigenwaarde, naar wie we zijn? In ons werk worden we soms gedreven door deadlines, targets, doelstellingen en productiviteit. Uiteindelijk zijn het altijd verwachtingen, van onszelf of van anderen. En niet kunnen voldoen aan verwachtingen raakt onze eigenwaarde, onze identiteit. Ook in onze vakantie kan dat onze drive zijn, verwachtingen van onszelf want ‘het moet gezellig zijn’ of van anderen ‘wat heb jij beleefd’. En dat voldoen aan al die verwachtingen, zowel in je werk als tijdens vakantie, is enorm vermoeiend. Je eigenwaarde vinden in al die dingen die moeten, die verwachtingen die we onszelf opleggen zuigt ons telkens weer leeg. Maar onze identiteit hoeft niet te liggen in wat we doen of wat we beleven. Onze identiteit wordt niet bepaald door ons werk, onze prestaties of ons inkomen. Onze eigenwaarde ligt buiten onszelf, dat is veel veiliger. Daar draait het om in het evangelie van onze Here Jezus: jij hoeft het niet te doen, het is niet jouw productiviteit, niet jouw beantwoorden aan al die verwachtingen. Geef het maar uit handen, ga jij maar recreëren, durf maar los te laten want bij Hem is het in goede handen.
Anders kijken
Daarom beoordelen we vanaf nu niemand meer volgens de maatstaven van deze wereld; ook Christus niet, die we vroeger wel volgens die maatstaven beoordeelden. Daarom ook is iemand die één met Christus is, een nieuwe schepping. Het oude is voorbij, het nieuwe is gekomen.
2 Corinthe 5:16-17
De apostel Paulus roept ons in de tweede brief aan Corinthe op om anders te kijken. Wij beoordelen anderen, en onszelf, niet meer volgens de regels van onze cultuur, deze samenleving, . Wij kijken niet naar vaardigheden, status, afkomst, inkomen en productiviteit. Dit in tegenstelling tot de tegenstanders van Paulus waardoor hij zich als apostel moest bewijzen, aanbevelingsbrieven moest laten zien (3:1). Maar Paulus weigert dat, ‘we bevelen onszelf niet opnieuw aan’ (5:12) omdat Paulus snapt dat dit een heilloze weg is. Het gaat in ons geloof niet om onze prestaties, niet om wie wij zijn. Het gaat om Jezus Christus, onze Heer en Redder. En in Jezus worden wij een nieuwe schepping, een recreatie. Onze identiteit en eigenwaarde ligt in Hem die aan alle verwachtingen ruimschoots heeft voldaan. Onze drive in de vakantie en ons werk is de liefde van Christus, omdat daarin leven, herschepping te vinden is.
Weer aan het werk
Wat wordt jouw antwoord op de vraag van je collega’s, je klasgenoten of andere ouders op het schoolplein: Hoe was je vakantie?
Maar wat minstens zo belangrijk is hoe jij weer aan het werk gaat. Wie ben jij op kantoor? Wat drijft je in je studie? Met welk doel ga jij weer beginnen aan het nieuwe seizoen in de kerk? Laat jij je sturen door verwachtingen van jezelf of van anderen? Of durf je los te laten en in al je werk en bezig zijn je te richten op de liefde van Jezus? Ik hoop dat je telkens weer probeert om één te zijn met Christus en als een nieuwe schepping de ander gaat ontmoeten.
DIt artikel is geplaatst in het Protestants Kerknieuws van Gouda.