A long journey

Wakker worden in Kampala is een bijzondere ervaring. In het donker zijn we naar ons hotel gereden en na een nacht onder de klamboe zagen we ‘s ochtends onze omgeving. Pas toen werd duidelijk dat Kampala een miljoenen stad is verspreid over heuvels waar het geluid van auto’s en hun toeters altijd aanwezig is.

Naast het geluid is ook de chaos van het verkeer indrukwekkend. Mede door de strikte president is Oeganda relatief veilig, behalve het verkeer. Volgepakte taxi’s en vrachtwagens met containers rijden bumper aan bumper en daar tussendoor zoeken vele motorfietsen nog een gaatje. Misschien is dat wel de reden dat elke taxi een sticker heeft met een verwijzing naar God, want hulp van boven heb je hier wel nodig in het verkeer. Tussen al dat verkeer door reden wij richting het kantoor van PAG.

De Pentacostal Assembly of God (PAG) is onze gastheer en we werden verwelkomd door Jane (Umoja) en de aartsbisschop Simon-Pieter. Zij vertelden ons over de principe’s van Umoja en hoe dit vorm heeft gekregen in Oeganda maar ook in andere landen in de regio. De PAG heeft diverse projecten, sociale hulp, voedselvoorziening en empowerment. Maar Umoja, of Participation Evaluation Project (PEP) zoals het hier genoemd wordt, is wel de meest belangrijke en ook dragende kracht van andere projecten.

Het fundament van PEP is Christ-centered, transformatie van de community kan alleen als de kerk leeft en verbonden is met de Levende. Het Koninkrijk van God vind zijn oorsprong bij de schepping en kent 3 peilers, volgens de aartsbisschop. Stewardship, ownership and relationship. Essentieel hierbij is dat Umoja of PEP geen methode of project is, het is een proces gebaseerd op een visie. Een levensstijl geborgd in een integraal of holistisch Evangelie.

‘It is a long journey, not a miracle but a proces. And there are many miracle’s in this proces.’

Na een inspirerende ochtend en heerlijke lunch vertrokken we naar Soroti, helaas liep deze reis wat anders. Gelukkig was er geen Nederlands tijdschema want anders waren we uren te laat gekomen. Bijzonder aan deze vertraging was dat we stranden op de stoep van wat later een kerk bleek te zijn. De diaken die we hebben ontmoet nam ons mee naar het kerk kantoor. Hier hing een portret van de president en de koning van hun stam. Met een ondeugende grijns vertelde de diaken dat deze portretten in het kantoor hingen en bewust niet in de kerk, daar was iemand anders Koning.