Afrika

Onderweg naar Oeganda, tijdens een dagvlucht van zo’n 10 uur, is er alle tijd om na te denken over Afrika. En al lezend in het uitstekende boek ‘de staat van Afrika’ van Richard Dowden realiseer ik me hoe onwetend ik ben en vooral beïnvloed door westers denken.

Afrika, het continent wat niet zelden in het nieuws komt door armoede, hongersnood, oorlogen en ziekten als aids en ebola. Of doordat Rwanda sponsor wordt van de Engelse voetbalclub Arsenal voor een zelfde bedrag als wat de Nederlandse regering als ontwikkelingshulp geeft aan Rwanda. Kortom, een continent wat onbegrijpelijke ellende kent en de oorzaak van deze ellende, volgens westerse opvattingen, niet zelfstandig kan oplossen en ook aan zichzelf heeft te danken.

Maar dit continent, bestaande uit meer dan 2000 talen en culturen en zo’n 50 verschillende landen, valt niet zo makkelijk in een westers frame te vangen. En zelfs voor deskundigen die vele jaren in Afrika hebben gewoond blijft het een verrassing of misschien meer een mysterie.

En zo vlieg ik op grote hoogte over zandvlakten, de Sahara, zie ik de groene vlakten halverwege Sudan, kijk ik naar Lake Victoria en ben onderweg naar Oeganda. Dit beeld van Afrika op grote hoogte doet net zo min recht aan de veelzijdigheid van dit continent als mijn westerse blik die gevoed is door media en ontwikkelingshulp.

Ik zie uit naar de ontmoeting met mijn broeders en zusters en ik hoop dat ik hen mag zien zoals zij zichzelf zien.