‘Kinderen niet bedoeld als opvulling van kerkbanken’

“Het Lichaam van Christus heeft een gezamenlijke verantwoordelijkheid voor kinderen,” zegt Wout Schonewille namens de Hervormde Gereformeerde Jeugd Bond (HGJB). “We moeten met elkaar schouder aan schouder staan om naar het welzijn van de jongeren te zoeken.” Schonewille is verantwoordelijk voor het Studiecentrum van de HGJB en ook werkzaam in een plaatselijke gemeente als jeugdwerker. “Kerkelijk jeugdwerk is meer dan een hobby en zelfs meer dan een professie, het is een roeping. Omdat het gaat over kinderen van de gemeente mag het niet beperkt blijven tot leuke activiteiten of een soort maatschappelijk welzijnswerk zou worden.”

“Wij ontdekken nogal eens misvattingen rondom jeugdwerk,” vervolgt Schonewille. “Kinderen zijn volwaardige leden van de gemeente en niet de noodzakelijke opvulling van kerkbanken voor de toekomst. Deze gelijkwaardigheid betekent niet gelijkheid want opvoeders hebben een andere verantwoordelijkheid dan hun kinderen. Volwassen christenen zijn geroepen om dienstbaar te zijn aan de ander en verantwoordelijkheid te dragen als opvoeders. Voor het jeugdwerk betekent dit dat zij de kinderen als uitgangspunt mogen nemen maar wel blijven opvoeden en dat is iets anders dan entertainen.”

“Toen mensen kinderen tot Jezus wilden brengen en de discipelen dat voorkwamen, zei Hij: ‘Laat de kinderen bij me komen, houd ze niet tegen, want het koninkrijk van God behoort toe aan wie is zoals zij’. Jezus zet hiermee onze prioriteiten op de kop, wij hebben soms het idee dat het echte werk op andere plaatsen gebeurt en zeker niet in het kinderwerk. Maar kinderen zijn wel de aanwezigheid van God in deze wereld voor de toekomst.”

Gezamenlijke verantwoordelijkheid
Schonewille: “Jeugdwerk komt vaak op tafel wanneer er een probleem of vraag is. En beleid wordt vaak ontwikkeld vanuit zorgen. In ons denken over jeugdwerk moeten we verschuiven van probleem naar potentie, hoe kunnen we kinderen, tieners en jongeren stimuleren om meer op Christus te lijken, welke mogelijkheden voor de gemeente heeft God in de jeugd gelegd? Een voorbeeld is de oppasdienst of crèche tijdens een kerkdienst. Ik ken weinig gemeenten die hier goed over hebben nagedacht. Ouders zijn verantwoordelijk voor de geloofsopvoeding van kinderen, maar het zijn ook kinderen van de gemeente. Bij de doop hebben niet alleen de ouders iets beloofd, het gebeurt ook in het midden van de gemeente. Het is geweldig wanneer je met elkaar die verantwoordelijkheid kunt dragen.”

“Als volwassenen zijn we geneigd ons eigen denken als norm te nemen. Maar ik geloof dat God groter is dat mijn eigen geloofsbeleving. Mijn hoop is dat ouders ruimte geven aan jongeren om te ontdekken hoe God aanwezig wil zijn in hun leefwereld. Maar jongeren moeten ook leren om trouw te zijn, zodat een gemeente daadwerkelijk een lichaam kan zijn met verschillende leden. Dit is niet eenvoudig omdat ik het besef wel eens mis dat we aan elkaar gegeven zijn, net zoals je broers en zussen ook niet voor het kiezen hebt. Relaties worden in deze tijd makkelijk ingewisseld door contacten met gelijkgestemden, maar daarmee ontstaat een karikatuur van het lichaam van Christus. We zullen onze jongeren moeten leren om loyaal en dienstbaar te zijn zodat het geen consumenten in de gemeente worden.”

Postmodernisme
Schonewille wijst op de verschuiving van het modernisme naar postmodernisme. “In het verleden stond God in het middelpunt. Nu staat de mens met zijn behoeften centraal en de eigen beleving is norm geworden. Maar onze behoeften worden pas vervult in het thuiskomen bij God. Dat betekent echter niet dat we geen rekening mogen houden met vormen die ons aanspreken. Wat mij betreft moeten we hier veel creatiever mee omgaan maar niet om ‘op te leuken’ maar omdat we alles uit de kast moeten halen om onze God te eren. Een ander kenmerk van deze tijd is de toename van nieuwe media waar we binnen de gemeente veel te weinig gebruik van maken.”

“Ook in ons digitale leven wil Jezus Koning zijn en mogen wij getuigen van Zijn liefde.
De nadruk op de emotie als typerend voor deze tijd is ook een correctie op een al te cognitieve benadering in het verleden. Maar elke correctie is ook weer eenzijdig, dat zie je nu bijvoorbeeld in de hype rondom missionair jeugdwerk. Wanneer je in het jeugdwerk één element isoleert verwaarloos je bijvoorbeeld het dienen of het leren. Ik hoop dat het ons lukt een balans te vinden in eenzijdigheden,” aldus Schonewille. “Zodat onze jongeren geen consumenten worden, maar loyaal en dienstbaar.”

Bron:

https://cip.nl/14985-kinderen-niet-bedoeld-als-opvulling-van-kerkbanken