Column voor de NCRV website

Beste jongere (en allen die zich jong voelen),

Een brief uit Sibiu zal vast niet elke dag op je deurmat vallen en ik hoop dat je even de tijd kunt vinden om mijn ervaringen en gedachten te lezen.

Zittend in het Youth-café met de mooie naam ‘Jeremia 1:7’, denkend aan jou en je leeftijdsgenoten, probeer ik deze brief te schrijven. De vraag ‘ wat heeft een Assemblee in Sibiu jou te zeggen?’ speelt continue door mijn hoofd. Ik zou kunnen vertellen over de diversiteit aan christelijke tradities die soms bemoedigend en soms vervreemdend werkt. Of iets laten zien van de theologische en culturele verschillen tussen de aanwezige kerken. Ook zou het boeiend zijn om iets te ontdekken van de verscheidenheid tussen de Oosters Orthodoxe kerkhiërarchie en het Nederlands Protestantse poldermodel.

Ongetwijfeld boeiend maar tegelijk ook een ‘ver van mijn (jouw) bed show’ want welke betekenis heeft dit voor jou in Nederland? Maar deze vraag geldt voor de hele oecumenische beweging en dus ook voor de 3e Oecumenische Assemblee hier in Roemenië. Niet dat de ontmoeting met andere christenen uit het veelkleurige Nederland geen realiteit is in jouw leven. En ook de vraag naar de gezamenlijke verantwoordelijkheid voor gerechtigheid, Gods schepping, het nieuwe Europa en het christelijke getuigenis is jouw vast niet onbekend. Maar mogelijk dat je deze vragen niet in relatie hebt gebracht met de term oecumene.

Terwijl naast mij een groep jongeren (of moet ik zeggen ‘jong volwassenen’) uit verschillende Europese landen elkaar verhalen vertellen over hun geloof en de kerk in hun land, denk ik dat EENHEID het meest herkenbare begrip voor jou is.

En als er iets is wat ik hier ontdekt heb ik dat wel eenheid. Maar wat ik hier ook ontdekt heb is de afwezigheid van eenheid. Eenheid is niet de veelheid aan documenten vol met grootse idealen, het is niet de afwezigheid van verschillen, het is ook niet de organisatorische samensmelting van verschillende geloofsgemeenschappen. Bij eenheid moet ik denken aan die Anglikaanse mevrouw die mij inspireerde met haar getuigenis, dan moet ik denken aan de Rooms Katholieke Bisschop die een vlammend betoog hield maar ook aan de ontmoetingen met een Italiaanse predikante die door haar geloof in Jezus volhoud of aan een Orthodox meisje die samen met anderen de geloofsbrieven en het commitment van de aanwezige jongeren voorlas.

Voor een moment in elkaars hart kijken, verwonderd raken over de kracht van het evangelie, de moed vinden om je te laten leiden door de Geest. Dat geeft eenheid.
En dat is precies wat Nederland nodig heeft, wat wij kunnen leren van deze Assemblee. De kracht van de onbevangen ontmoeting met de ander, het delen van ons geloof in God de Vader, het licht van Christus die onze omgeving wil verlichten.

Oja, ik wil je graag nog de groeten doen van al de ‘heiligen’ die hier in Sibiu bidden voor de eenheid in Jezus naam.